Bir şey yazdım minicik

image taken from www.melissalillie.com

Sen 4. tekil şahıslara karıştın;
Ben yemeğimi arılarla paylaştım
Köşeyi döndüğünde sen,
Ben çoktan yarama toprak basmıştım...

“Biliyorum…”
Evet biliyordum sonunun da böyle olacağını nasıl üzüleceğini,beni vicdansızlıkla da suçlayacağını
Kalpsizdim belki,işe yaramaz düşüncesiz vicdansızın biriydim yani en azından öyle görünmüşüm bunca zaman
Artık ilgilemiyorum nasıl göründüğümle de ;ellerim acımış zaten yeterince çirkinliğimden,var mı daha berisi,manyak olmuşum; deli olmuşum ,kimsenin ciddiye almadığı soytarısı olmuşum çok mu?umursamaz gibi görünmek işlemiş içime demek ki,korkağın teki olmuşum varsın olsun…sen de böyle düşündün;hakkındı hayatındaki en büyük darbeyi bir an bile düşünmeden(sen öyle sanıyordun önemli olan da buydu)vurandım ben.Adinin tekiydim belki de.
İnsan kendini bağışlayamazken başkasını nasıl bağışlaması beklenir acaba?Vicdandan dem vurdukça kulaklarında vicdansız olduğum çınlıyor;ama biliyorum ki değilim,aslında aklın da kalbin de rahat ama bir yandan bir ses diyor değilsin kandırma kendini..Ne yaparsan yap değilsin.Kızma bu yüzden kendine de yok senin sucun çünkü;ama O’nun da yok ona da kızma,o kendini müdafaa mekanizması olarak senden kalanların hepsini bünyesinde toplamış,senden kalanlarla bir sen yaratmış korkuluk da olsa,arada seni görüyor korkuluğun düğme gözleri içinde,bunu da çok görme ona..

“suçlu yoktu zaten yanlış vardı”**

Senden kalanlar sen oldu artık onda,o da sahiplendi kendini buldu orada,samanlar düğmeler paçavralar hepsi ne kadar da sendi,ne kadar da kendi olmuştu..Sökülen yerleri dikmek en büyük zevkiydi,tüm küfürler ağzında kalbi ise hala dolu idi.Zevkler sevk oluyordu işte..Severim ya ben kelime oyunları da yapmayı…
“Bazı şeyler değişmez hayır asla değişmez” diye şarkı söylerken bunu kastediyordu tam olarak da,sen duymadın ama onun şarkısını,artık bir manası da yoktu ki zaten…
Dikişini yaparken eline iğne batacaktı,kanayacak elleri ala bulanacaktı,artık o bununla yaşamaya yaşadıklarını yamamaya alışmıştı..
Öte yandan bense burada ondan kalanların hepsini bir kutuya koymuş üzerine bir kurdele kondurmuş korkuluğumu toprağa veriyordum büyük bir görünmez seremoni ile..Herkes oradaydı bu törende,herkes…”Jenerik akmıştı”,sadece tadı kalmıştı işte..
Simdi ise elimde mor bir kolye bir tek onu sakındım tabuta koymaktan işte…

**"Suçlu yok yanlış var" Mehmet Şenol Şişli - Badlik Amiri