Bir intihar sonrasındasın bu akşam...
Daha önce yürüdüğün yolları şimdi hatırlayamayışına kızıyorsun;bir gittiği yeri bir daha unutmayanlardandın çünkü sen.Oysa şimdi her şey o kadar yabancı ki şu tanıdık dünyada sana...Neyin uğruna şu anda şu yolda yürümekte olduğunu bile kestirememişken hele!Buraya nasıl geldin onu bile hatırlamıyorsun değil mi?Yalpalayarak köşeden dönmüştün en son..
Çok mu içtin acaba?Yok;sen içkiyi fazla kaçırmazdın ki hiç.İnsan böyle bir durumda kendinden bile şüphe ediyor öyle değil mi?EN çok güvendiği,içinde oturduğu yuvasından şüphe etmek...
"Ola ki mütemadiyen kendinden şüphe ediyorsan,hiç kendin olmamışsındır" Bunu sen dememiş miydin herkeslere;seni olduğun gibi kabul etmeyi reddeden her insana teker teker?
E peki değişen ne şimdi?Sen hala yürümektesin,nereye varacağını bilmeden...
Bu günün sabahında,günü böyle bitireceğini sana söyleseler eminim ki o insanlara şöyle bir gülümser;"Hadi ordan canım sen de" der geçerdin değil mi?
Söyleseler inanmazdım deme bana sakın,sendin içten içe bu gecenin hayali ile yanan.Şu içinde olduğun anın hayali ayakta tutmadı mı seni onca zaman seni reddedenlere karşı?
Kaçıştı senin için,gündüzlerin gölgelerini gece serdiği bu yol.
İnsan bazen yolları tükettikten sonra anlıyor değil mi?
Hayal edilecek sokakları artık cok gerilerde bıraktığını...Geri dönüş yolunu ise hiç bilmediğini...
Artık şüphe etmiyorsun kendinden,çünkü artık"kendim" diyebileceğin "şey" e sahip olmadığını hissediyorsun usulca ilerlerken.
Sonsuz bir karanlıkta beyaza gömülmekteyken...
20.08.07
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder